زنده باد امید!

 

آگنس لد پی می گوید؛

این که بدانی کسی جایی به فکر توست ،و در گوشه ی گرم و امنی از قلبش ،جایی برای تو نگه  داشته ،

به لحافی نرم می ماند که،دور خودت بپیچی و از سرما در امان بمانی..،. 

.

.

.

پ.ن؛

چند وقن پیش....دادا رفت حیاط.یه شوت محکم  زد و توپه محکم خوردبه دیوار،برگشت و

به قول خودش؛

زارت!...خورد به تشت ،یاهمون وان.یا همون لگن رخت شوئی.

 هوا خوشه!خیلی خوشه....یعنی آسمان آبی آرام روشنه!

خواستم لحافُ ببرم حیاط بشورمش!

دیدم؛

یه ورِ لگن رخت شویی نیست*_؟!!!

.

.

برای پهن کردن ملحفه ها،روی پاگرد ایستادم.نسیم شاخه های بید رو می تابونه.تو دلم میگم؛

"....  رقص شاخه های بید در دل نسیم..."

میگم ،

"شاخه های بید!"

خیره به رقص شاخه ها،

 تو ذهنم،این تصویر لود میشه...

که برف آمدو شاخه های پر برف بید یه طرف،

آقای همسایه لطف کردن و

برفی که بربامش نشسته بود،پارو کرد روی بیدو....

گفتن؛

بید گردن شکسته ات،سبز نمیشه.

گفتن ؛

سبز ام بشه،مجنون نمیشه.

گفتن،؛

از کمر قطعش کن،که دیگه درخت نمیشه.

بگذریم....

پنجره بازه،

ملودی آهنگ "فریاد" خانم هایده،تو خونه پیچیده...

خدایا شکرت.