شعر تازه ای از سید علی صالحی!

  

خسته تر از من اند بسیارانی 

که خاموشی برگزیده اند

لام تا کام. . .حرام

حرام اگر حروف را

یکی الف از اتفاقی که آدمی ست.

تنها کیفر چشم هاست

به جرمِ تماشایِ تو ای آزادی.

تنها کیفرِ کلمات است

به جرمِ نوشتن از تو ای آزادی.

تنها کیفرِ تخیل است

به جرم یکی رویا که تویی ای آزادی.

این حُکمِ پرنده ای ست

که بی لام،که بی کام،که حتما تمام

تنها به عشقِ بی امانِ تو

از خوابِ اتفاق وُ

از خوابِ آدمی خواهد گذشت.

پ.ن؛

آنگاه  که  خدا  کالبدم  را  ساخت  تو  را  ای  آزادی  بجای  روح در  من  دمید، و بدین گونه با تو زنده شدم، با تو دم زدم ،با تو به جنبش  آمدم، با تو دیدم و گفتم و شنفتم ؛و حس کردم و فهمیدم و

اندیشیدم . . .

و تو. . . ای روح گرفتار من ،میدانی،میدانی که در همه آفرینش چه نیازی دشوار تر و دیوانه تر از نیاز کالبدی است به روحش؟

"دکتر علی شریعتی"