تنگ غروب

 

 یاری کن ای نفس که دراین گوشه ی قفس

بانگی بر آرم ز دل خسته ی یک نفس

تنگ غروب و هول بیابان و راه دور 

نه پرتو ستاره  نه ناله جرس

خونابه گشت دیده ی کارون و زنده رود

ای پیک آشنا برس از ساحل ارس

صبر پیمبرانه ام آخر تمام شد

ای ایت امید به فریاد من برس

از بیم محتسب مشکن ساغر ای حریف

می خواره را دریغ بود خدمت عسس

جز مرگ دیگرم چه کس آید به پیشواز

رفتیم و همچنان نگران تو باز پس

ما را هوای چشمه ی خورشید در سر است

سهل است سایه گر برود سر در این هوس

"هوشنگ ابتهاج"