چند تصویر از دیروز و باقی ماجرا. . .

 

به گمانم ؟آذر ماه بود،که  پیش از ظهر جمعه_از جاده سنگر می گذشتیم...

ابی و

داریوش می خوندن؛....نون و

پنیرو سبزی؛ تو بیش از این ......

و برف پاکنی که 

مدام چپ و

راست میشد ....

وسرعتی که ،

 سبقت  های آدرنالین طور....

چشمم به جاده ی خیس بود .

چندتا نهالستونو رد کردیم...

 دلم  با ترانه همراه شد. . .؛

"پونه می ریخت تو دامنش

تا مادرش چادر کنه

می رفت که از بوی علف

تمام شهرو

 پر کنه..."

دلتاسیان  شدیم.... 

 گفتم؛دلم رفتن و

رفتن و

همین جور رفتن میخواد.

آقای برادرزاده  گفت؛"هِه! با این گرفتاری ها و 

اوضاع  خرابِ بنزین؟"

.

یه مشت پونه وحشی :)

.دلم نیومد ،ساقه هاشو دور بریزم:)

.شکر خدا ریشه دار شدن:)

بله،بچه های عزیز،نون و پنیرو پونه ؛قصه ی ما،اجور به سر رسید:))

اَجور= اینجوری تموم شدِ:))

ایشان هم که ،شیرین شمامه  گیان  خودمان؛ لیموشیرینِ نازاران شمامه ى:)