بانوی شالیزار!

 

بانوی شالیزار 

زخم تبر که نه 

زخم جگر دارد

شالی که می کارد

باران که می بارد،

مجمع که می آرد

نه مثل یک خورشید،

در پهنه گیتی

بلکه به چشم من

ماه است؛بانوی شالیزار...

#شعرو عنوان از جهاندوست_سبز علیپور

دیشب دختر عمه راحل،تصویر بالا رو ارسال کرد.دلتنگ شدیم...

بله،سرزمین پدری است.مادرم به اتفاق بانوان شالیزار  شالی میکارد.

*سر صبحی دارم ترانه ی "پرنده مهاجر" داریوش گوش میکنم.اونجا که می خونه ؛"کوچه پس کوچه ی خاکی/درو دیوار شکسته/آدمای روستایی/با پاهای پینه بسته/پیش تو یه عکس تازه اس/واسه آلبوم قدیمی/یا شنیدن یه قصه/از یه عاشق قدیمی/برای من زندگیمه/پر وسوسه ،پرغم،یامثه نفس کشیدن،،پرلذت دمادم/ای پرنده ی مهاجر/ای پراز شوق پریدن...."

بگذریم!