آدم با تو حرف می زنه :سبک می شه . . .سبک به اون معنا که خودت گفتی. . .

*تو می گی  من سبک شدم؟

•خُب...عشق آدمو سبک میکنه، ولی سبک نمی کنه.

* نمی فهمم چی می گی؟

•عشق باعث شد که تو بابت یک کلمه حرف،یه سال صبر کنی. . .

فقط آدمی که عشق سبک ش کرده باشه می تونه هم چین کاری بکنه.ولی،وقتی می گی سبک شدی،منظورت اینه که خودت رو پایین آوردی،اگه اون هیچ وقت نیاد،عشقش کاری کرده که تو پَر در بیاری و یه کارایی بکنی که تا حالا هیچ وقت فکرش رو هم نکردی.اگه منظورت از سبک شدن بالا رفتنه،سبک شدی.ولی اگه منظورت از سبک شدن،کوچیک شدنه؛عاشق هرچی کوچیکتر باشه،بالاتر می ره. 

*فکر نمی کنی همه ی این حرف ها تو ادبیات قشنگه؟زندگی با ادبیات فرق داره.

•همه ی این حرف ها واسه اینه که زندگی یه خورده شبیه ادبیات شه.

*آدم عجیبی هستید.

•شما هم همین طور.

*می دونی،همه فکر می کنن اگه حس واقعی شونو نشون بدن همه چی بهم می ریزه.هیچ کس حرف دلش رو راحت نمی زنه...

•فکر نمی کنی آدم ها برای مخفی کردن احساس شون دلیل دارن؟

 #دیالوگ

چون پرسم از پناهی،پشتی و تکیه گاهی!

آغوش مهربانت،

از هر جواب خوشتر. . .

"حسین منزوی"

پ.ن؛گوشی شو گرفت سمتم و گفت؛ ببین؟گفتم/عهههه/مگه ان ق لاب شده؟دادای من؟خندید.گفت/از کجا فهمیدی؟/خب معلومه /ازاون پرایدِ!

باهم /فیلم های/ زیرنظر/شبهای روشن/  تماشا کردیم.

ولیکن فیلمی خوب فیلمیه که خلوت باشه.که بعد تماشا کردنش بری قدم بزنی و

فکر کنی،

نشد ،پشت پنجره ب ایستی و

به سکانس هاش فکر کنی‌،

نشد،

خیره به سقف، دیالوگ هاش رو مرور کنی!