ده ردت وه مالم...بینایی چاوم...

  

 

به چندین روز اقامت در مهمانخانه ی آشر نیازمندیم.به چندین روز سکوت و هیچ نگفتن و نگفتن و نگفتن ؛نیازمندیم.

به قول دکتر شریعتی؛"توانا ترین مردم کسی است که،سکوت دیگران را ترجمه کند. . ."

کاری به دیگران و سکوت شون  نداریم،چرا؟چون سکوت دیگری مهمه ،که الحمدالله روز به روز بر قیمتش افزوده میشه و

امروز نمی دونم؟گرمی چَنده؟

واسه هیچ نگفتن و نگفتن و نگفتنم؛خسته ام،خیلی خسته ام،خیلی خیلی خسته .

-" اشاره به دالانی کردن،بعد گفتن؛اگه از این دالان گذر کنیم،می رسیم دهه هفتاد.سال ۷۶/۷۷.تعجب کردم.چطور ممکنه؟خدای من.

گفتین؛با من میای؟سرجنباندم.که یعنی آره.گفتین؛حاظری؟باز سر جنباندم و

تو دلم گفتم؛همین الان؟خوب.سکوت،روشنایی،رضایت.من ساکتم،من روشن ام، راضی ام.بریم.

چند قدم رفتیم.

نرسیده به دالان مجدد پرسیدن؛حاظری؟تو دلم گفتم،تو حاظری؟

خیر باشه ان شاءالله. . ."

پ.ن؛

من که می دونم،

شما هم بدونید،همین میدون  گیل رو رد نکرده ،دلتنگ ولایت میشمو،عطاء آشر رو به لقاءالله..؛توام خوانش/امید من ز سفر باز آمد/شکر دهانم ز سفر باز آمد/....؛برمی گردم .