من اون لحن الهی شکر و خدایا شکرتِ بچه ها رو خیلی دوست دارم.خیلی...ومعمولن ام با همون لحن تو دلم میگم.با همون لحن ام می نویسم.شما هم با لحن خودتون می خونید:))
پ.ن؛گاهی مامانا اجبارا یه غذایی رو به بچه می خورانند.بعد میگن،حالا الهی شکرتوبگو.برو بازیتو کن.اونوقت بچهه،با اون لحنی که استاد قمیشی توضیح گفتن، یه الهی شکری میگه و...یاعلی مدد.
هیچی،خواستم عرض کنم.من ازاین لحن ام خیلی خوش ام میاد و
خسته نباشم؛غش میرم باهاش :))