<< ابرِ ارغوانی >>

سلام؛عالی ترین صدای موسیقایی نزد پروردگار محسوب می شود,...*داریوش علیزاده*

<< ابرِ ارغوانی >>

سلام؛عالی ترین صدای موسیقایی نزد پروردگار محسوب می شود,...*داریوش علیزاده*

بدون شرح!

Madar Baran یکشنبه 23 شهریور 1399 ساعت 16:50

نظرات 5 + ارسال نظر

کیهان

سه‌شنبه 25 شهریور 1399 ساعت 08:27 http://mkihan.blogfa.com

آخییییییییییییییییش طفلک دلم سوخت حتا سی ثانیه هم اجازه ندادن!!!
چه صدایی ملکوتی و قشنگی
من هم یه بار رفتم اونجا روی اون مربع وایسادم و برای اینکه اکو صدای خودمو بشنوم شروع کردم به قیل و قال کردن

همین صدای ملکوتی و قشنگش باعث ممانعت از خوانش شون شدن
نفرمایید برارم،دشمن تون قیل و قال میکنه.خیلی ام صدای شما خوش آهنگِ

باشماق

سه‌شنبه 25 شهریور 1399 ساعت 08:08

با درود
متن خواندنی ای بود
و خاطره ای از سوره
بالاخره عمر محصلی کوتاه است
کاشکی نظرت را در مورد تشکیل زندگی پیاده کنند که قراره دو نفر زیر یک سقف سالیان سال زندگی کنند
با دو روحیه ی جنگ طلبی و صلح طلبی
ببین چه خواهد شد

درود بر شما
ممنون از توجه و دقت نظر تان
هوووم!
"با دو روحیه ی جنگ طلبی و
صلح طلبی!"
چشم های صلح طلبه ها تماشاییست.
وقتی باهاشون چشم تو چشم میشی،به عبارتی شیرجه میزنی تو دل شون،انگار درآرمان شهر فرود آمده ای...
واما چشمان جنگ طلب ها.خوب.شیرجه ی بی بازگشتیِ.ترجیح میدم چشم هامو ببندم و
به صلح و آرامش و
هرآنچه خوبی ست/ضرب در بینهایتش فکر کنم...به بسم الله نور برسم...

دوشنبه 24 شهریور 1399 ساعت 13:52

amir

دوشنبه 24 شهریور 1399 ساعت 10:01 http://mehrekhaterat.blog.ir/

سلام
معرفی نمیکنید ایشون رو؟

سلام
نمیشناسم شون.
فقط میدونم چون بانو هستن،نمی بایست می خواندن.که ایشان دست شون رو به علامت یه کوچولو اجازه بدین لطفا"
که درثانیه های پایانی،محترمانه تشکر کردن

باشماق

دوشنبه 24 شهریور 1399 ساعت 07:28

با درود
کلاس چهارم در اسلام غرب
همکلاسی من که هنوز اسم و فامیلی اش در ذهنم هست
حسن زنهاری
وقتی بهش می گفتند ترانه بخون
همین ترانه ی سنگ خارا را می خواند
ما یک زنگ سرود هم داشتیم
منظور از زنگ کلاس بود
مثلا زنگ ریاضی یعنی شروع کلاس ریاضی
در این زنگ بعضی ها سرود می خواندند و بعضی ها ترانه
شعر خوانی و دکلمه آن زمان مد نبوده
کاهش روی این مسئله کار می کردند

درود بر شما
شعر بسیار زیبایی ست؛باریکلا به حسن آقای کلاس چهارمی!
بله،
راجب زنگ سرود و
زنگ رقص شنیدم.
دخترعمو بزرگه چند عکس به یادگار دارد.
همین کلاس چهارم بود.
جایزه گرفته بود.
ما زنگ قرآن داشتیم
واینگونه بود که،آیه به آیه خوانش می شدو
هر زمان معلم میگفت؛"بعدی!"
نوبت بغل دستی بود.
آدم دلتنگ میشد.یاد مش حسین و قبرستان می افتادم.سرقبرها می نشست و نامفهوم ازمیان قرآن گشوده،میخواند.
رقیه اما همیشه خوب میخواند،همیشه.و خواند؛ولعادیات ضبحا/دلم خواست بدانم یعنی چه؟ترجمه اش را تو دلم خواندم،سوگند به اسبان دونده که نفس نفس می زنند!
اوه،خدای من.تصویر یک گله اسب،حوالی سرپل سد/ درذهنم نقش بست.
اسبان دونده!با یال های پخش در هوا!

رقی خواند؛فلموریات قدحا،خواندم/؛وهنگام تاختن،از برخورد سم آنها با سنگ،جرقه آتش بلند می شود!
تاختن،پیتکو پیتکو/در ذهنم جرقه و چک چک آتش /بوی سوختن نقش بست،
واصن کلهم ازکلاس خارج شدم،
بی هوا خواندم؛و سوگند به هجوم آوران سپیده دم!
رقی بغل دستیم بود،
یکی زد به پهلوم!
منم حول شدم و حماسی خواندم؛پس ناگاه درمیان دشمن درامدند!
کلاس رفت رو هوا!

خلاصه اینکه خانم معلم ها اعصاب نداشتن.ایشان هم یکی خابوندن بیخ گوش مان.
کلهم خانم معلم هامون،اعصاب نداشتن.درعوض آقا معلم هامون آقا معلم های آموزگاری بودن/هستن❤..والبته خانم معلم های سارا نیز هم.درعوض خانم معلم و آقا معلم های دادا همه شان آموزگار بودن/هستن.
بله،کاش روی خیلی از مسئله ها کارمی کردن.
کاش میدانستن،همان گونه که با تاتی تاتی کردن راه رفتن شروع میشود/دانش آموز دانش را پله ،پله می آموزد.
البته ،با این اوضاع اقتصادی زندگی/مشکلات خانوادگی بعضی هاشون/خواهرشوهرو
زن برادر دک پوزیشون/...لابد شوهر بداخلاق و
مادرشوهرفوضول/اعصاب برا خانم معلم ها نمی مونه.البته اگه زمان ثبت نام ،بچه ها مورد برسی چگونه آموختن قرار بگیرن،نه اعصاب معلم خورد میشه،نه دانش آموز از آموختن دلزده..
همونجوری که انگشتان یک دست باهم متفاوت اند.
بچها،خلق و خو،راه روش شون،طرزاموزش شون ام باهمدیگه متفاوته.ویک معلم /هرزنگ با سی و چند/چهل دانش اموز ابتدایی!چه باید بکنه.واینجوره که خشت اول چون نهد معمارکج.مثال رخت خواب چیدن مون،که اگه بالش ها رو خشت تصور بفرمایید،برج رخت خواب ها دست تون میاد.البته درظاهر هیچ عیب ایرادری نداشت،که آن هم بابت معمار(به قول برادر کیهان)عجوبه اش بوده