هوای تازه !

  

 تو که آن بید بالِ حوض را ،

به خاطر داری. . . .!

همین امروز غروب 

برایش ،

دو شعر تازه از "نیما"خواندم،

او هم خم شدو بر آب گفت:

گیسوان ام را مثل افسانه بباف!. . .

می خواهم ساده باشم

می خواهم در کوچه های کهنسالِ آواز و بغض . . .

به گیسوی بید و

بوی بابونه بیندیشم

به صلاة ظهرو سایه های خسیس

به خواب یخ،پرده ی توری،

طعم آب و 

حرمت علف . . .

"سید علی صالحی"

پ.ن؛زیاده عرضی نیست.جای شما سبز،،،خیره به تصویر نخست،،،"تکیه زده  ایم پای تصویر دوم"،،،

 ترانه ی/ سقف خونه ام طلای ناب.../که عنوان از اوست ؛گوش بسپردیم.