من ام می ترسم!

جز نقد جان به دست ندارم شراب کو

کان نیز به کرشمه ساقی کنم نثار

خوش دولتیست خرم و خوش خسروی کریم

یارب زخشم زخم زمانش نگاه دار

می خور به شعربنده که زیبی دگر دهد

جام مرصع تو بدین در شاهوار

گر فوت شد سحور چه نقصان سبوح هست

از می کنند روزه گشا طالبان یار

  زانجا که پرده پوشی عفو کریم تست

بر قلب ما ببخش که نقدیست کم عیار

ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود. . .