اندر احوالاتِ منو دوست عزیزم

سhttps://m.soundcloud.com/rouchlanman/nic2lc6vh2va?in=armaghan-armen-zh%2Fsets%2Fcontant

دختر داییم ۴ سال و چند ماهه اس.

خونه ی آقاجان عید دیدنی که اومده بود.

درگوشی،

 با ذوق به ام گفت:

"بیا بریم پشت در قایم شیم!"

منم با همون لحن.

درگوشی به اش گفتم؛

"چرا آخه؟!"

باهمون لحن .آهسته تر گفت:

"یه چیزی تو کیفمه.میخوام بهت نشون بدم!"

با همون لحن قبلی گفتم؛

"میشه همین جا.یواشکی در کیفِ تو باز کنی؟!"

سرش رو به علامت ،آره.جنبوند و
با ذوق و احتیاط .زیپ کیفش رو وا کرد و

گفت :

"ببین!"

با دیدن اسکناس های نو.توی نایلن سر بسته.با تعجب و ذوقِ چهارساله ها گفتم؛"واااای!"
فورا زیپ کیفش رو بست و

گفت:"خب! دیگه بَستِ.!" 

---

.

.

.

رفت یه دوری توی خونه زد و

اومد گفت:میشه یه چیزی بپرسم؟!

گفتم .بله بپرس!

گفت :ما می تونیم با هم خیلی دوست باشیم؟!"

یه قدری فکر کردم و به اش گفتم ،بله  میشه.

یه قدری فکر کرد و گفت،پس الان خیلی دوستیم؟!

فورا گفتم بله.خیلی دوستیم.

لبخند زد.

دوتا دست هاش رو بهم دیگه چسباند وگفت:ممنون دوستم.

با خنده ی قورت داده شده  گفتم،خواهش می کنم دوست عزیزم.

با دست راستش جلوی خنده وذوقش  رو استطار کرد...

انگار برخورد رکاب انگشترش با پشت لب اش..،باعث شد  یادش بیاد انگشتر دستشه. دستش رو گرفت  جلوی  صورتم و گفت.بابا گفت.اینو وقتی دنیا اومده بودم  خریدی؟!

گفتم بله.خوشت اومد؟ 

گفت /خیلی.ممنونم .خیلی قشنگه و به دستم میاد.

گفتم تی توک و مچه فدا.خوشحال ام دستت کردی و خوشت اومده .گفت ،من ام خیلی  خوشحال ام .بعد دوتایی ذوق کردیم و

در گوشی به ام گفت،ولی حیف.مث تو ساعت ندارم.ریز ریز خندیدم.خنده اش گرفت.

باباش گفت،تو خونه چند بار ازم پرسید :بابا جون؟!چرا این انگشتر قشنگ  رو انتخاب کرد؟!

دایی گفت/به اش گفتم،وقتی دیدیمش.از خودش می پرسیم.

دوضربه به دستم زدو

گفت،بیا جلو.

خیز برداشتم سمتش.گفت،ببخشید.چرا این انگشترو انتخاب کردی؟!

گفتم ،

از طرح و گلش خوش میاد.

اسم گلش ام،

فراموش ام نکن هرگزِ.

وقتی دنیا اومدی،خیلی خوشحال شدم.خواستم برات کادو بگیرم..بعد فکر کردم چی بخریم؟که یادگاری بمونه برات؟

بعد یادمون اومد. واسه ی سارا.یه  انگشتر نگین آبی   خریده بودیم.

پس می ریم  زرگری و یه انگشتر قشنگ واسه زهرا کوچولوی خودمون می خریم.

یهو پرسید کدام فروشگاه رفتی؟!

گفتم.رشت.منظریه. روبروی هتل پردیس؛"جواهری  بابایی"

لبخند زد. مامانش رو صدا زدو

پرسید،مامان؟!می دونی مغازه ی  بابایی کجاست؟!

مامانش سرجنباند.گفت،خاله مهوش طلاهاشو اونجا میخره دیگه.

ب مامانش گفت؛ایندفعه بریم اونجا؟!

باباش گفت،می ریم دختر بابا!می ریم.

ذوق کرد.

برگشت سمتم و

گفت،خوب؟بعدش؟

خنده ام گرفت:))

گفتم جون ام برات بگه که،خلاصه  رفتیم و

خانوم و آقای بابایی.یه صفحه انگشتر آوردن.واز بین  انگشترهای جورواجور.این نگین قرمزه،ب چشمم قشنگ تر بود .  همین رو  برای شما  انتخاب کردیم و

وقتی از بیمارستان اومدی خونه،اومدیم پیشت و

بغلت کردیم و

کادوت رو گذاشتیم توی  قنداقت،،،...

با خوشحالی گفت،واای.خیلی ممنون  دوستم:)

بلند خندیدم.

باباش  خندید و به اش گفت،حالا خیالت راحت شد؟

بعد رو کرد به من و

گفت؛از امشب.قصه ی ما رفتن به جواهریِ:))