آی عشق،آی عشق،...

 مش محمد ،

همساده ی سرزمین پدری؛ همجوارِ زمین های پدربزرگ ....

 

آبدارچیِ امام زاده و  مسجدِ روستا  هم هستند.

ایشان از وقتی که،با دختر کارخانه دار(کارخانه ی شالی کوبی)ازدواج کردند.همساده ی پدربزرگ شدن.

ماه خانم،

همسر مش محمد ،مادر داود و جعفر،خواهرشوهرِ عمه افسر  ،زنِ مهربان  و قناعت گری هستند.

القصه،

مامان جانِ نو عروس،وقتی می شنون که،

 فاطی و زهرا و زینب،محسن و محمد و مهدی و علی،بچه های خواهر شوهرش ماه خانم را عمه صدا می کنند...ایشان هم .عمه،و به زبان مادری ."عَمای"صداش می کنند.

ما ها که ،دیده به جهان گشودیم.... از مادر یاد گرفتیم و عَمای صداش می کنیم.

عَمای.خیلی به ما لطف داره.

گاهی لیمو،گاهی نون،گاهی پرتقال گاهی بالنگ .گاهی کدو،گاهی نارنج...

خلاصه هرچی دم دستش باشه،پیغام میده به باباجی،بیا کارت دارم...ببر واسه چومِی‌.

چهار سال پیش،

همراه برادرها  ،عید دیدنی. خدمت عَمای رسیدیم.

خونه ی عَمای،توباغ بزرگی بنا شده.که انواع.واقسام درخت ها.درش یافت میشه.از درختان میوه گرفته،تا زینتی و گل و گیاه...

واین برای من شگفت انگیز و پر شور و نشاطِ.

وآن روز ،

هر چقدر دلمون خواست،تو باغ عمای .ول ول.چرخیدیم و..به قول دادا تِیف کردیم.

بعد که ،خدمت عَمای رسیدیم...

 گفتم،عَمای؟

گفت .بله؟!

گفتم چطور؟!

و از چه سالی این درخت ها رو کاشتین؟!

عمای همین جور:)منو نگاه کرد.

گفتم آخه همساده های دور و بر،هیچ کدوم از این درختا رو ندارن.

عمای همین جور:)منو نگاه کرد.

گفتم مثلا همین درخت کاج،لنگه ی همین ،تو کاخ موزه ی رامسر دیدم.

عمای همین جور:) منو نگاه کرد.

گفتم یادم هست.،پدر بزرگ،تو باغ  پشتی،ترنج داشت.

عمای همین جور:)منو نگاه کرد.

عمه ماه خانم،ملقب به عمای،دهن سفت و  محکمی داره.والبته .پر دل و جراتِ.که اگه.همین عمای و مش محمد .خان عمو رو.میون کاه و کُلش انبار برنج شون..پنهون نکرده بودن.همون اتفاقی که برای خیلی ها افتاد.برای خان عمو می افتاد.

بگذریم.

چوپان گفت.

جان من بگو عمای.ما به کسی نمی گیم.

عمای قشنگ خندید.

گفت،بعد عروسی و ساکن شدن ام.برادرم می آمد و

به ام سر می زد.

بعد دست اش رو بلند کرد و

گرفت سمت شالیزار و ...راه باریکه ای.

گفت،برادرم،از همین سمت می آمد .تو همین رفت و آمد ها.افسر رو دید و

صد دل عاشق اش شد.

گفت،بس که،برادرم سر راه افسر سبز شد.بلند بلند براش آواز می خوند.بلاخره افسر رو هم، دیوانه ی خودش کرد.

بعد سکوت کرد.

لبخند که زد.

چوپان گفت،بعدش؟!

گفت،پدربزرگ تون.رفته بود شهسوار...از آنجا.نهال فرستاده بود.و پیغام داده بود که،تا برگشتنم،دایی صفر نهال ها رو به زمین بسپره..

گفت،افسر دس دوجین کرد،یعنی سوا کرد‌یعنی نهال خوبا رو،به بهانه ی دیدار،برداشت برد خونه ی عمای،وآن وقت.به اتفاق عشقش.نهال ها رو،توباغ عمای کاشت و..واقعا؛دیگه عرضی نیست.

پ.ن؛عمه ماه خانم،ترنج فرستاده.واین بهانه ای شد...بعد مدت ها.باباجی رو ببینم.

ترنجhttps://quickfit.ir/Bergamot-orange

.