.

 

 بلاخره صبح شد.به قول اجی.می  پَلی یان راحتآ بوبوءد،می یعنی من.پَلی یان یعنی پهلوهام.راحت شدن.

دیروز سارا رو بردم دکتر.شکر خدا بهتره.رنگ ب رو آورده.داروهاش رو که نگاه می کردم.تو دل ام گفتم،من اگه داروساز میشدم.قرص ضد' تاسیانی' اختراع می کردم.

آن هم،روزی دو عدد.یعنی هر ۱۲ ساعت. یک عدد.بعد تاسیان ترشدم.و به این اختراع عبث و مخترع ش،لعنت فرستادم.آخه  چطور دلش اومد.همچین کاری بکنه...بعد شکر کردم.بله.پشت بندش شکر کردم.خدا را حمد و سپاس گفتم.  وخوب.خیلی خودمونی و به قول کله پوک مشتی؛یهو  توام ماچ هوایی گفتم؛ هُدایا مِسی تِ. تاسیانی و نانِنگی لو  آفَلیدی.وآن وقت.سارا سر جنباند و

ریز ریز خندید.

گفتم به چی می خندی بچه؟!

گفتی گوش ام درد می کنه.گفتم دهنتُ باز کن.خندیدی. دکتر چی گفت؟!گوشت تمیزه.گِلوت افتضاحِ سارا خانم.

دیدی تشخیص ام درست بود؟! 

خندید.

یه خانمی کنار تخت سارا.داشت سِرم می زد.یهو گفت،آدم یه کف دست نون داشته باشه.ولی جانِ سالم داشته  باشه.گفتم بله.گفت، الهی خودت و عزیزانت همیشه سلامت باشید.

من هم ندیده و نشناخته.واسه همه .همین دعا رو می کنم.الهی  خودتون و عزیزان تون همیشه سلامت باشید و" جان کوردی "بدارید.

پ.ن

جان کوردی=پُرطاقت.بردبار.صبور.پایداری و استقامت ،در برابر سختی ها.همیشه امیدوار و به قول نانا،دیر بیمیرید ایشالا.

پ.ن

شاید به درد کسی خوردhttp://paradise.uspace.ir/.