. . .

 بیا !

بیا تا گل

بر افشانی مُ

می در ساغر اندازیم ؛

چنانکه روزی حافظ می خواست،

و من

تو را 

می خواهم!-

تو ای پیام وسعت رنجوری،

تو ای بلوغ نوبت شادی،

تو ای . . . انسان!

 الحمدالله بارون اومد چه بارونی.دار و درخت و گل و سبزه و دشت دامون؛به سلامتی گِلویی مست و ملنگ کردند و..؛خدا را حمد و سپاس بابت نعمات و رحماتش:*