شرق گیلان_بازار روز محلی_مردمان بومی و غیر بومی در گذر...

بساط میوه و سبزی و سیفی جات و...مادربزرگی که گوجه فرنگی جمع می کرد.

من و نوه اش کناری منتظر ایستاده بودیم و...او مردمان را تماشا می کرد و من او را...

 نه لاغر بود.نه چاق.

نه بور بود،نه سبزه.

سفید و گردالی و بامزه بود.

وقتی  راه افتاد.لبخندم گرفت و تو دلم گفتم؛خدایا!چه نی  بامزه راه می ره :))

و آن وقتی که رسید بالا سرِ سینی انار .

دست های تمیزش را پشت کمرش قفل کرد و مثل پدربزرگ ها و نهال سیب سرخی،صاف ایستاد. و یک به یک؛ روی و بینِ  انارها چشم چرخاند...

سینی پر بود از انارهای ریز و درشت؛با پوست سبز ی که؛..چندین انار نیم شده ی سرخ، رویش  گذاشته بودند...

چند دقیقه بعد،دست راستش را به سینی رساند و

پوست یکی از انارها را با سرانگشتش لمس کرد.

خوب.می گویند: وقتی آدمی حس خوبی داشته باشد،اقدام به لمس کردن می نمایه‌.

البته این در موردی اتفاق می افته که، آدمی  ب آدمی زادی بر بخوره.

ولی خوب.آدمیِ دیگه. خواه میز و صندلی باشد.خواه نهال و درخت تنومند.خواه سیب و انار و  بِه باشد.خواه جک و جانور و در و دیوار و

لپ باسلقی .

بله داشتم عرض می کردم؛

و اگر پوست انار نرم و لطیف،همچون پوست لیف کشیده ی نوازد باشد.یعنی انار علاوه بر خوش طعم و مزه  بودنش.دانه های نرم و لطیفی هم دارد.

یعنی به دیدن( انارهای نیم شده ) اکتفا ننمودن وجهت خاطر جمعی.از لامسه کمک گرفتن...

و آن وقت؛ با اطمینان ٪۹۹٪دست برد آن طرف تر و

با کمک  دو سر انگشتِ شصت و اشاره ،به مهر و ملاتفت ... یک دانه یاقوت، از  انار نیم  شده  ؛جوری که یاقوت های کناری آسیب نبینن؛ستاند و به دهان گذاشت...

وبعد.

 چشم هایش را بست و  فشار اندکی، یاقوت را ترکان.

به گمانم از پخش شدن آب انار به کام مبارکش بود که.چشم  بسته. لبخندِ خوشمزه ای زد و لب و لوچه اش را بهمراه جوی بزاق جوری کرد...

 و آن وقتی که ،گلویش  تر و آب اناری شده بود،پر لبخند چشم  گشود...

 مادر بزرگ با دقت گوجه فرنگی جمع می کرد.

 من دیده ام که می گویم.

او با همان دست های تمیزش،

از هر انار نیم شده؛یک دانه یاقوت می ستاند.‌‌ . .

پ.ن

بشنویمhttps://soundcloud.com/maryam-fakhar-2/ytjncdz6ritb