خیام!

  ترکیب طبایع چو به کام تو دمی است

 رو شاد بزی اگر چه بر تو ستمی است

 با اهل خرد باش که اصل تن تو

 گردی و نسیمی و غباری و دمی است

هر راز که اندر دل دانا باشد

 باید که نهفته‌ تر ز عنقا باشد

کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن

 قطره که راز دل دریا باشد

ای دل چو زمانه می‌کند غمناکت

 ناگه برود ز تن روان پاکت

بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند

زان پیش که سبزه بردمد از خاکت