آسمون به اون گپی، گوشه‌ش نوشته . . .

بلاخره خورشید، از پس ابرهای خاکستری برآمد و‌‌‌...ام روز،در آسمان ولایت مان هویدا شد.

دی روز اما،همین ساعت ها ،آسمان ابری بود و

 نم نم ک ...وارش می بارید..‌.‌

آری...قدم زدن در  هوایِ وارشی و  روستایی و نیمه شهریِ اطراف خونه باغ،خیلی هم خوب و عالی است.ولی من دل ام ،بله دل ام ؛قدم زدن در کوچه و خیابان و محله ی خودمان و عبور از گل فروشیِ مش قاسم و ...دوتا یکی ،از پله های پل عابر بالا رفتن و 

وسط پل؛ مکث کردن و ...

خیره به  پرچمِ  سه رنگِ وطن؛در باد و......

بلاخره دل از تماشا کندن و...

دوتا یکی پله ها را پایین رفتن و... روی سنگ جدول راه رفتن و ...سه تا کوچه پیچیدن و عبور از خیابان و...رسیدن  به درب منزل و دکان لیلا  را،با همین زانوانِ مافنگی ام می خواهد...

 

رشت . . .

بهرحال

گفتند.کاش بجای آب مروارید،مغزشُ جراحی می کردن.

حالا از دی روز تا حالا.به جمله ی خانومش دارم فکر میکنم.هر بار.سر می جنبانم  و میگم،کاش!!!

دادا گفت چی ؟ کاشان؟گفتم  شربت آبلیمو با گلاب دو آتیشه.

گفت،کاشان اش کجا بود؟

گفتم،پیشِ دادایِ من!:)

خندید.

عنوان از می نو. . . که مخصوصِ  قدم زدنیِ که شرح اش را عرض کردم ...که ریز ریز زمزمه کنید و

به اتفاق؛خوش خوشان مسیر رو طِی کنیم  دیگه .آیکن خنده یِ می نو؛) خانم.