دکتر نوشته بود:سوار(نصف جهان) اتوبوس شدم تا به تهران برگردم."

به ساعت انتشار پست را نگاه کردم: 

00:50

تو ذهن ام ، شب شد. آن وقت چراغ های اتوبوس,یکی پس از دیگری روشن شدن...

هر دو دقیقه یک بار.یک قطره باران،با اندک ضربه ای روی سرم فرود میآمد....

سقف اتوبوس سوراخ بود و...سوز از درز و دالان و در و پنجره ها تو می‌زد...

سر چرخوندم.بادست راست.بخار پنجره رو پاک کردم و

خیره به 

سوسویِ چراغ ها،با بگ گرند برف چرک گرفته ی کنار جاده؛هزار سال دلتنگ شدم....

بگذریم...

به اتفاق،شیطنت یک رشتی با حسن آقا را ببینیم

ها ها ها