آتشی در سینه دارم جای دل. . .

وقت مرتب کردنِ کِشویِ حبوبات،یک مشت ماش.به تاریخِ آن سالی که کوید ۱۹،به ایران_گیلان_رشتِ قشنگ مان  آمده بود؛ یافتم.

(جای شما خییییلی سبز.هشت صبحِ همین امروز،رشت  بودم.باران می بارید.کوچه و خیابان و سه راه و چهار راه و شهرداری و بازار بزرگ و  سبزمیدون و بیستون و معلم و سعدی و تختی و مطهری و ...به قول اون خوانندهِ:"هو هو هو لا لا..."بود.)

که با دیدن شون گفتم. عَه.چندتا از همینآ رو .پارسال تو باغچه کاشته بودمآ......خلاصه ما همین طور که به ماش های خوش رنگ  نگاه  می کردیم .تجزیه تحلیل ذهنی مونُ شروع کردیم.که مثلا پارسال سبز شدن.ممکنه امسال  جوانه نزنن؟سبز نشن ؟

که یهو  بهشون گفتیم؛

نه.تغییر نکنین لطفا. خودتون باشین و نشون  بدین که  همون ماشین.

ماشین نه ها.همون ماش ی ن.

که نمی دونیم چطور؟ پلک هامون سنگین شدن؟اونوقت چشم هامونو مچاله نمودیمُ.ارواح ملایعقوب،انگار ترن هوایی سوار شده باشیم.اکنونُ به مقصد گذشته ها به سرعت برق و باد ...بدرود گفتیمُ... بین اجی و خاله جان مون، شنگول و سرحال= چشم گشودیم  و =به خوش لحن ترین شکل ممکن.شنیدیم:

"غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلاَ اضَّآااااالِّینَ"

لبخندمان گرفت.

از لحن خوش و مطمئن دایی کوچیکه.از چشمک همزمان ستاره ای که ماه آسمان شده بود،لبخند مان گرفت.

(هااا .راستی؛ خسته نباشیم؛وسط بازار شام خونه زندگی...=؛ ول کردیم رفتیم این و این را هم تماشا نمودیم)

خوب. داشتم عرض می کردم؛

سلام قول من رب الرحیم،

 سلام علی نوح فی العالمین،

سلام علی ابراهیم ،

سلام علی موسی و هارون ،

سلام علی آل یاسین ،

سلام علی المرسلین ،

سلام علیه یوم ولد و یوم یموت و یوم یبعث حیا

دوستانِ عزیز و ارجمندم.امیدوارم شیمی حال و روز خئوب ببه.خیلی‌خیلی ممنون و شرمنده ی  لطف و معرفته همیشگی تون هستم.

با آرزوی بهترین ها؛سلامتی ها. دلخوشی ها،..نوروزالرمضان و سال نویِ همه ی شما عزیزانِ خوب ام مبارک باشه.به لطف حق؛ دیلِ  خوش و

 واشکاته دهان بدارید همیشه.

 .

پ.ن؛

با هم گوش کنیم.