سر صبحی

وبلاگ پری جونُ خوندم.

از آشپزی و سیب زمینیِ سرخ شده نوشته بود...

خب.می دیل به واستِبُ.

بعد یه سری هم . به  قسمتِ وبلاگ های به روز شده زدم و...

از خوشی شون خوشحال و از...

که توی یکی از همین بلاگ ها

حال و احوالم درب و داغان و ناراحت  شد.

به خودم گفتم طبیعی ماجان؟ براش آرزوی سلامتی و اوقات خوش و هرآنچه دل اش بخواهد آرزو کردم...

از وبلاگشون زدم بیرون و 

چشم هامو بستم.

گفتم یه چی  پیدا کن؟ بشوره ببره؟ اون همه ناسپاسی رو

این تو ذهنم پلی شد.

لبخندم گرفت.

.بابت اون لحن فیگور و  نقصی که گفتن.

و واژه "منطق"ی تو ذهنم نقش بست.

وبعد؛

 برگشتیم نت و به هنر آشپزی(مرتبط با پستی که خوانده بودم) و حدیثی از 

  امام صادق علیه السلام رسیدم:  «خیر نسآءکم الطیبة الریح الطیبة الطبیخ التی اذا انفقت انفقت بمعروف وان امسکت امسکت بمعروف فتلک عامل من عمال الله وعامل الله لایخیب ولایندم (39) ; بهترین زنان شما زنی است که دارای بویی خوش و دست پختی خوب باشد . هنگامی که خرج می کند، بجا خرج کند، و هنگامی که خرج نمی کند بجا از خرج کردن خودداری ورزد . چنین زنی کارگزاری از کارگزاران خداست و کارگزار خدا نه ناامید می شود و نه پشیمان .»

بله مجددن چشامونُ بستیم.لبخند مون گرفت و

ذهن مون نفر تی تی" رو متذکر شد.

و کسری از ثانیه

عزیزم:*

این تو ذهنم پلی شد.

خب God

خلاصه اینکه:

غلام همت شنگولیان و رندانم...